Αινίγματα κρυμμένα στις γραμμές του προσώπου
σου,
Μυστικό ή πλάνη; - Κανείς δεν ξέρει!
Με θωρείς στο ημίφως,
Στα μάτια σου αντανακλά το χάος της κοσμογονίας.
Σα το χαμόγελο της Τζοκόντα,
Γλυκιά προσμονή, ελπίδα, σκέψη κρυφή
η ελπίδα της δημιουργίας, η προσμονή του νέου
ένας δρόμος για τον διαβάτη του χρόνου.
Στο πινέλο του Δημιουργού προσκύνημα
η γλυκειά σου μορφή- ω Δέσποινα των Στεναγμών
μου
τα χρώματά σου πλέκονται στα όνειρα
στο βάθος του ορίζοντα χάνεται η μορφή σου.
Με βλέμμα αινιγματικό και άφατο,
γίνεσαι αέρας, φως και πνοή
χαϊδεύεις της σκέψης τα πιο σκοτεινά σημεία
ξυπνάς κάθε κρυμμένη επιθυμία...